Koniec tokowania głuszców

Kwiecień to czas godowy u głuszców, których w stanie dzikim żyje na Podkarpaciu zaledwie 5-10 osobników. Tokowały również głuszce w hodowli prowadzonej od ponad 20 lat w Nadleśnictwie Leżajsk.

Wkrótce na świat przyjdą tu młode osobniki tego gatunku, które po osiągnięciu dojrzałości, wypuszczone będą na wolność. - Widok tokującego koguta głuszca jest fenomenem natury - zaznacza Zenon Szkamruk, nadleśniczy Nadleśnictwa Leżajsk. - Rozpoczyna on swój taniec i koncert rano, rozkładając wachlarzowaty ogon,  wyciąga szyję i stroszy pióra. Jego pieśń składa się z czterech faz: klapania, trelowania, korkowania i szlifowania. Ten cykl powtarza wielokrotnie. Podczas szlifowania, przypominającego dźwięk ostrzonej osełką kosy, ptak głuchnie - stąd właśnie nazwa gatunku.

Hodowlę głuszców w Nadleśnictwie Leżajsk zainicjowano w 1994 roku. Początkowo składała się tylko z wybiegów dla ptaków. Obecnie hodowla prowadzona jest w 14 zadaszonych wolierach, gdzie głuszce przebywają na piasku w sterylnych warunkach, 15 boksów oraz dwóch odchowalni dla młodych ptaków. Łączna powierzchnia obiektów hodowlanych sięga jednego hektara. Obecnie w hodowli są 23 dorosłe ptaki. Głuszce są bardzo trudne w hodowli, a na Podkarpaciu brak jest potencjalnych miejsc do ich wsiedlania. W stanie naturalnym mają wielu wrogów; od kun, lisów i jenotów, aż po ptactwo drapieżne niszczące lęgi.

Nadleśnictwo Leżajsk bierze aktywny udział w zasilaniu populacji głuszców w Borach Dolnośląskich i Puszczy Augustowskiej w ramach projektu „Czynna ochrona nizinnych populacji głuszca (Tetrao urogallus L.)". Z hodowli leżajskiej w ostatnich trzech latach na wolność wypuszczono łącznie 46 ptaków, większość w Borach Tucholskich.

Źródło: RDLP Krosno (tekst: Edward Marszałek, zdjęcia: Anna Bukowska)