Bębniące dzięcioły w podkarpackich lasach

W kwietniu i na początku maja, w lasach i parkach, często możemy usłyszeć doniosły terkot czy też bębnienie. To odgłosy dzięciołów, które szczególnie głośne są w trwającym właśnie okresie godowym.

Podkarpacie jest miejsce gnieżdżenia się wszystkich 10 europejskich gatunków dzięciołów, w tym tak rzadkich jak dzięcioł trójpalczasty, czy też białogrzbiety. Prawie wszystkie z nich (za wyjątkiem krętogłowa) można spotkać w naszych lasach i parkach przez cały rok. Jednak, szczególnie te najbardziej rzadkie gatunki dzięciołów prowadzą bardzo skryty tryb życia i wykryć je najłatniej po ich śpiewach, które zupełnie nie przypominają podziwianych przez nas śpiewów ptaków wróblowatych. 

Samce dzięciołów w okresie godowym, który rozpoczyna się już w marcu i trwa do maja w sposób rytmiczny uderzają w gałęzie drzew, co przyrodnicy nazywają fachowo „bębnieniem”. Bębnienie ma na celu przywabienie samicy, bądź też odpędzenie innego konkurenta z zajętego rewiru. W miastach zdarza się, że dzięcioły (głównie dzięcioł duży i dzięciołek) bębnią wykorzystując sztuczne konstrukcje, jak metalowe osłony nad latarniami lub ściany elewacji budynków. Każdy z gatunków dzięciołów bębni inaczej - różnice polegają na wystukiwanym rytmie, długość trwania pojedynczej sekwencji, natężeniu oraz tempie całej frazy. Do bębnienia dzięcioły wykorzystują suche gałęzie z wypróchniałą korą, pod którą znajduje się pusta przestrzeń - co jeszcze bardziej wzmacnia efekt bębnienia. Dzięcioły najczęściej można usłyszeć o poranku podczas wyżowej pogody. Przy sprzyjającej aurze bębnienie dzięciołów białogrzbietego i czarnego można usłyszeć z odległości przeszło 2 kilometrów. Zdarza się, że bębnią też samice dzięciołów, ale robią to znacznie rzadziej i w odmienny sposób. (gs)