Dzień Dzikiej Fauny, Flory i Naturalnych Siedlisk

W dzisiejszych czasach jest coraz mniej miejsca dla dzikiej przyrody. Rozrastające się miasta, drogi, przemysł, osiedla domków na przedmieściach, przekształcanie terenów rolniczych, regulowanie rzek, osuszanie obszarów podmokłych, masowa turystyka - wszystko to sprawia, że kurczą się lub zanikają naturalne siedliska, a wraz z nimi zamieszkujące je gatunki roślin i zwierząt. Dzika flora i fauna odgrywa pierwszorzędną rolę w utrzymaniu równowagi biologicznej, która stanowi naturalne dziedzictwo wartości przyrodniczej, estetycznej, naukowej, kulturowej, rekreacyjnej i gospodarczej. Dlatego dzika przyroda powinna być zachowana by służyła przyszłym pokoleniom.

Termin siedliska przyrodniczego został wprowadzony przez Unię Europejską w związku z programem Natura 2000. Obszary te wraz z występującą na nich dziką florą i fauną obchodzą swoje święto 19 września. Dzień Dzikiej Fauny, Flory i Naturalnych Siedlisk ma na celu przypomnienie krajom unijnym o ich obowiązkach wobec przyrody.

Aby zachować gatunek konieczna jest ochrona jego siedliska i czynników, które to siedlisko kształtują. Ale i to nie wszytko.  Zadbać trzeba o wszystkie inne powiązane z nim gatunki (np. stanowiące jego pokarm, zapylające go, rozsiewające jego nasiona itp.). Natura to skomplikowany system zależności, przypominający splątaną sieć, gdzie każdy element ma swoje miejsce, a jego zniknięcie powoduje dezintegrację całości.

Gatunki oraz siedliska są chronione w ramach wciąż rozwijającej się sieci obszarów Natura 2000. Głównym celem funkcjonowania Europejskiej Sieci Ekologicznej Natura 2000 jest zachowanie określonych typów siedlisk przyrodniczych oraz gatunków, które uważa się za cenne i zagrożone w skali całej Europy. Drugim jej celem jest ochrona różnorodności biologicznej.

Oczywiście przyroda nie ochroni się sama, a unijne dyrektywy nie zadziałają jeśli nikt nie zwróci uwagi na ich łamanie – potrzebne jest tu społeczne zaangażowanie.

Źródła: GDOŚ, Ekokalendarz
Fot. M.Pociask