Serwis poświęcony przyrodzie województwa podkarpackiego

Aktualności

Dzień dokarmiania zwierzyny leśnej

11-02-2024
Dzisiaj obchodzimy Dzień dokarmiania zwierzyny leśnej. 
To dobra okazja, by zastanowić się jakiej pomocy możemy udzielić  dziko żyjącym zwierzętom i czy taka pomoc jest im w ogóle potrzebna.
 
Zima to ciężki czas dla zwierząt żyjących w lesie. Gruba warstwa śniegu i lód utrudniają im dostęp do naturalnego pokarmu i wody. W takich sytuacjach z pomocą może przyjść człowiek.
Tymczasem bieżące temperatury przypominają te wiosenne,  a grubą warstwę lodu czy śniegu możemy jedynie z tęsknotą wspominać... 
 
W lasach utrzymywana jest sieć paśników, gdzie wykładane są pędy drzew i krzewów, siano z traw oraz wysypywane jest zboże, ziemniaki, marchew, jabłka. W lizawkach umieszczana się sól, która dostarcza zwierzynie składników mineralnych.
Z jednej strony bezpośrednie efekty dokarmiania wydają się pozytywne – zwierzęta powiększają swoją populację na danym terytorium. 
Z drugiej strony zaczynamy dopiero rozumieć bardziej dalekosiężne skutki tak silnych ingerencji w skomplikowany ekosystem. Pozostawienie dużych ilości pożywienia w jednym czy kilku punktach lasu to nietypowa sytuacja i przyczynia się do zagęszczania populacji. W efekcie dziki korzystające z pożywienia dostarczonego przez ludzi częściej zapadają na infekcje pasożytnicze, zwłaszcza spowodowane przez tasiemce, przywry czy nicienie.
 
Z eksperymentów polowych przeprowadzonych w polskiej części Karpat dowiadujemy się , że oprócz transmisji chorób zakaźnych są inne konsekwencje zagęszczenia populacji zwierząt w pobliżu miejsc dokarmiania.
 
Liczne zgromadzenie dzików i jeleniowatych na niewielkiej przestrzeni zwabia drapieżniki, które korzystając z okazji polują także na inne zwierzęta obecne w okolicy. Wysiłki badaczy skupiły się na gniazdujących na ziemi ptakach, takich jak głuszce i jarząbki. W pobliżu paśników ptaki tracą dwukrotnie więcej lęgów, niż z dala od zmasowanych źródeł pokarmu, na skutek zwiększonego napływu drapieżników.
 
Efekt dokarmiania jest zatem kaskadowy i rozchodzi się w ekosystemie niczym kręgi na powierzchni stawu, a to co widzimy, to prawdopodobnie tylko najbardziej widoczne pierwsze stopnie tej kaskady. I dopiero zaczynamy poznawać głębsze i bardziej złożone skutki ingerencji w skomplikowaną strukturę lasów i ich okolic. 
 
Warto zatem rozważyć zasadność dokarmiania, biorąc pod uwagę dalekosiężne wpływy na liczne, w tym zagrożone, gatunki.

 

Źródło: GDOŚ

wstecz

Strona internetowa opracowana w ramach projektu "Zielone Podkarpacie", dzięki wsparciu udzielonemu przez Islandię, Liechtenstein, i Norwegię poprzez dofinansowanie ze środków MF EOG oraz Norweskiego Mechanizmu Finansowego, a także ze środków budżetu RP w ramach Funduszu dla Organizacji Pozarządowych.

Strona została rozbudowana w ramach projektu "Tropem karpackich żubrów" współfinansowanego przez Unię Europejską z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz z budżetu państwa za pośrednictwem Euroregionu Karpackiego w ramach Programu Współpracy Transgranicznej Rzeczpospolita Polska – Republika Słowacka 2007-2013.

Strona została rozbudowana w ramach projektu "Zielone Podkarpacie - popularyzacja różnorodności biologicznej w wymiarze ekosystemowym" który korzysta z dofinansowania w kwocie 896 496 zł pochodzącego z Islandii, Liechtensteinu i Norwegii w ramach funduszy EOG.

Strona została rozbudowana w ramach projektu "Ochrona ostoi karpackiej fauny puszczańskiej - korytarze migracyjne" realizowanego przy wsparciu Szwajcarii w ramach szwajcarskiego programu współpracy z nowymi krajami członkowskimi UE.

Copyrights 2015. Zielonepodkarpacie.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone. projekt i realizacja: ideo