Cis pospolity (Taxus baccata L.) Jako drzewo dorasta do 12 (wyjątkowo 15) metrów wysokości. Korona przybiera różne kształty, w zależności od warunków otoczenia. Pień ugałęziony niemal od samej ziemi. Młode pędy mają zieloną korę, zaś kora pnia i gałęzi jest czerwonobrązowa, łuszcząca się. Górna strona igieł ciemnozielona, dolna jaśniejsza. Drzewo dwupienne, tzn. że na jednym osobniku mogą występować kwiaty tylko żeńskie lub tylko męskie. Nasiona dojrzewają w osnówce o średnicy do
Dla przeciętnego Polaka cis pospolity jest symbolem ochrony gatunkowej roślin tak, jak żubr symbolem gatunkowej ochrony zwierząt. Jest on rzeczywiście drzewem rzadko spotykanym w naszych lasach.Drzewo to, mimo iż należy do iglastych i wiecznie zielonych, bardzo różni się od popularnych jodeł i świerków. Przede wszystkim jest gatunkiem dwupiennym. Oznacza to, że na jednym pniu mogą pojawić się wyłącznie żeńskie albo wyłącznie męskie kwiaty. Każde drzewo ma więc własną płeć: jest „chłopcem” lub „dziewczynką”. Zdarzają się wypadki obojnactwa, ale te potwierdzają tylko powyższą regułę. W stanie naturalnym osiąga zazwyczaj postać drzewa dorastającego do
Strona internetowa opracowana w ramach projektu "Zielone Podkarpacie", dzięki wsparciu udzielonemu przez Islandię, Liechtenstein, i Norwegię poprzez dofinansowanie ze środków MF EOG oraz Norweskiego Mechanizmu Finansowego, a także ze środków budżetu RP w ramach Funduszu dla Organizacji Pozarządowych.Strona została rozbudowana w ramach projektu "Tropem karpackich żubrów" współfinansowanego przez Unię Europejską z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz z budżetu państwa za pośrednictwem Euroregionu Karpackiego w ramach Programu Współpracy Transgranicznej Rzeczpospolita Polska – Republika Słowacka 2007-2013.Strona została rozbudowana w ramach projektu "Zielone Podkarpacie - popularyzacja różnorodności biologicznej w wymiarze ekosystemowym" który korzysta z dofinansowania w kwocie 896 496 zł pochodzącego z Islandii, Liechtensteinu i Norwegii w ramach funduszy EOG.
Strona została rozbudowana w ramach projektu "Ochrona ostoi karpackiej fauny puszczańskiej - korytarze migracyjne" realizowanego przy wsparciu Szwajcarii w ramach szwajcarskiego programu współpracy z nowymi krajami członkowskimi UE.